Siedzieliśmy nieco oszołomieni w pustym biurze mecenasa. Po wielu godzinach dokładnego, punkt po punkcie uzgadniania szczegĂłłĂłw podpisaliśmy wreszcie przedwstępną umowę, na mocy ktĂłrej mieliśmy wkrĂłtce zostać właścicielami starego domu w Toskanii. Gdy składałam podpis na grubym pliku kartek, ręka mi drżała. Właśnie zobowiązujemy się do zapłacenia olbrzymich pieniędzy, ktĂłrych tak naprawdę nie mamy, za dom, ktĂłrego tak naprawdę nie potrzebujemy.

Pewnego dnia rozkochane we Włoszech warszawskie małżeństwo postanawia zrealizować tlące się w głębi serca marzenie o zamieszkaniu w Toskanii. Po wielu perypetiach znajdują i zaczynają remontować stary młyn pod Cortoną, z ktĂłrego roztacza się widok na porośnięte oliwkami wzgĂłrza oraz na willę Bramasole, należącą do Frances Mayes, autorki powieści Pod słońcem w Toskanii. Będą teraz sąsiadami.

Mogłaby się tak rozpoczynać fikcyjna opowieść, jednak w tym wypadku jest to zapis faktycznych wydarzeń, ktĂłre pokazują, że "chcieć to mĂłc", a słoneczna Italia otwiera się nie tylko przed Amerykanami.

Przeglądałam życiorysy znajomych i zastanawiałam się, czy rzeczywiście chcę porzucić tę ścieżkę, ktĂłrej trzymałam się przez kilkanaście ostatnich lat.
- Trzeba robić rzeczy, ktĂłre posuwają cię naprzĂłd. Sprzedajesz swĂłj czas, ale stoisz w miejscu - tłumaczył mi Grzegorz - Zobaczysz, okaże się, że to najlepsza decyzja, jaką w życiu podjęłaś.
Po miesiącach ciągłych podrĂłży, budowania planĂłw, poznawania nowych ludzi, nowego języka, nowego kraju wygląda na to, że miał rację.